سلام
نميدونم و نميپرسم چرا.
فقط اميدوارم روزي دوباره خودتون بنويسين.
انكار نميكنم كه با رفتن هر كدوم از بچه هايي كه يه زماني كنار هم در اين پارسي بلاگ قلم ميزديم خواه ناخواه دلمون ميگيره...خواه ناخواه احساس ميكنيم "كم" شده ايم... اما در عين حال عقيده دارم اگه يك نفر بتونه به خودش زمان بده، و تو غيبت (حتي طولاني؟) بتونه درست خودشو پيدا كنه ، خيلي بهتر از قبل خواهد تونست براي پيشبرد فرهنگي دنياي اطرافش گام برداره.
در پناه خدا باشيد .
و سلامت.