سلام دها جان. بهت حق مي دم يه مدت ناراحت باشي و نتوني چيزي بنويسي؛ اما بعدش كه از ناراحتي به در آمدي مي توني با نوشته هات اون حرفا رو رد كني؛ نوشته هايي كه همش از زندگي يك دختر جوان متاهل دانشجو حكايت داره و اينكه مي شود و خيلي ها مثل تو مي توانند!
مي توني دست كم اينجا رو يه كلاس درس بدوني كه استادش خودت هستي و مي خواي حرفهاي استادنماها رو با عمل رد كني.
اما يكم استراحت هم خوبه.
زندگي خستگي هم داره.
موفق باشي