از بچگي دوست داشتم به تنهايي مي تونستم يک پازل چندين هزارتايي رو بسازم.
کنار هم گذاشتن تيکه هاي پازل به طور صحيح، آدم رو ياد خيلي چيزها مي اندازه...
به نام زيبايي قناري كه در سحر ها در پشت پلك سايه ها ترانه ي بهاري ميخواند...اميدوارم وبلاگت مثل هميشه پر بار باشد...منو لينك كن ...چون لينكت كردم...
با محبت...