امروز چندمین باریه که به اینجا میرسم و بر میگردم...«چه بگویم که نا گفتنش به بود»نمی دونم چرا واسه جور کردن یه ظرف بزرگ اینقدر معطل کردم که بالاخره سفره ی مهمونی باز شد و من،دست خالیه خالی!

دوباره هلال باریک ماه رمضان در دلهامان پدیدار شد لیک در میان انبوه دغدغه های دنیاییمان به سو سو افتاده است.بدان امید دل به روشنایی بسته که شاید در نیمه هایش فرجی کنیم و قدری شویم ...
ما نیز امیدواریم که:کوشش بیهوده به از خفتگی ست...

نوشته شده در شنبه 86/6/24ساعت 12:25 عصر توسط دها نظرات ( ) |