وقتی کیسه رو پاره می کنی فقط، یک ساعت طول می کشه تا همه ی تیکه هاشو بچینی ، مخصوصا اگه فضای محدودی هم داشته باشی.حالا بلند میشی و نگاهی به هزارتا تیکه پازلت مینداری و ..حتی نمیدونی از کجا باید شروع کرد . باورت نمیشه که این تیکه های بی معنی میتونه مفهومی داشته باشه. در نگاه اول همه برات مثل همن ولی وارد کار که بشی تفاوت دو قطعه ی شبیه رو هم به خوبی تشخیص میدی.شاید اولش سه ساعت طول بکشه تا 60 تا قطعه رو کنار هم بذاری ولی وسط های کار به حدی میرسی که که از بین تمام قطعه ها اونی که میخوای رو بر میداری و حالا احتمالا میتونی 100 تا قطعه رو توی 1 ساعت بچینی و لذت گذاشتن تیکه آخر وادارت میکنه که دوباره از اول شروع کنی اینبار شاید دوهزارتایی...




پ .ن :
چقدر خوبه قطعه ای باشی که بتونی جای خالی درستی رو پر کنی...

نوشته شده در سه شنبه 88/11/6ساعت 8:59 صبح توسط دها نظرات ( ) |