بانوی سراچه
خودم احساس شدید عقب ماندگی میکنم وقتی که مدت هاست اسمش رو میدونم و میخوامش و البته برام مهمه ولی چاپ بیست و پنجمش رو تازه دیشب خریدم و امروز تمومش کردم. خسته شدم بس که دروغ گفتم.تا کی ادامه داره؟! کلا فیلم بین قهاری نیستم ولی سالهاست که فیلم های بازیگران و کارگردانان دلخواهم رو دنبال می کنم حتی فیلم های خارجی رو هم اکثرا با همین ملاک ها انتخاب میکنم.دعوت از جمله فیلم هایی بود که هم کارگردانش رو میشناختم هم تمام بازیگرانش به غیر از دو نفرشون ولی اصلا فیلمی نبود که باید می بود! میدونید فیلم بودا ولی ماله چیستا یثربی بود نه مال حاتمی کیا خیلی به این فکر می کنم که چرا روزهای ولادت رو به جای روزهای شهادت تعطیل نمی کنن؟(احتمالا کار ایادی استکبار می باشد«از اون شکلکا که یکی داره با پتک می زنه تو سر اون یکی») پ.ن: چقدر دلم میخواد اون ستاره ی قرمزی که چسبیده به عنوان یادداشت و هوا کنم.راهی بلد نیستین؟
روی ماه خداوند را ببوس ...
به من که خیلی چسبید و این چسبندگی علت های زیادی داشت و یکی ش این بود که از دید دانای کل نوشته شده و شخص اول هم دانشجوی دکتری علوم اجتماعی پژوهشگری ه !
«ای پسر عمران!هر گاه بنده ای مرا بخواند ،آنچنان به سخن او گوش می سپرم که گویی بنده ای جز او ندارم اما شگفتا که بنده ام همه را چنان میخواند که گویی همه خدای اویند جز من .»
«متاسفم.من واقعا از این که ملحد ها نمیتوانند خداوند رو تجربه کنند متاسفم.»
«هر اندازه که به خداوند باور داشته باشی خداوند همون اندازه برای تو وجود داره.هر چه بیشتر به او ایمان بیاری ، وجود و حضور او برای تو بیشتر می شه »
«گر چه هستی خداوند ربطی به ایمان ما نداره اما احساس این هستی کاملا به میزان ایمان ما مربوطه»
«خداوند بعضی ها نمی تونه حتی یه شغل ساده برای مومنش دست و پا کنه یا زکام ساده ای رو بهبود بده ....خداوند علی (ع) بی شک بزرگترین خداوندی ست که میتونه وجود داشته باشه»
پ.ن : عید حقانیت قاطع امیرالمومنین و شیعیانش نزدیکه.چقدر خوبه که همه ی ما یه جشن کوچولو یا بزرگ واسه خوندنه خطابه ی غدیر بگیریم.
هر چی میگه چته ؛ میگم هیچی...
بعد از دیدن بعضی صحنه ها احساس می کردم که چقدر آدم ها به هم شبیه می شوند مخصوصا حاتمی کیا و تهمینه میلانی!
نمیدونم ولی شاید حاتمی کیا در صدد ثبت چهره ی جدیدی از خودشه .قبول دارم که برای پرداختن به موضوع بارداری ناخواسته و سقط جنین زاویه ی دید خوبی رو انتخاب کرده و مقایسه ی هم زمان 5 خانواده مختلف از لحاظ سطوح مختلف اجتماعی جالبه ولی آخر فیلم اصلا منتظر اون حسی که بعد از دیدن به نام پدر ارتفاع پست روبان قرمز آژانس شیشه ای از کرخه تا راین و .... بهتون دست میده نباشید.
به جرات می گم که حاضرم چند بار دیگه آواز گنجشک ها رو ببینم و لذت ببرم ولی لزومی برای دیدن دوباره دعوت نه تنها وجود نداره که اصلا وجود نداره!
بعد از دعوت به این نتیجه می رسید(شاید هم نرسید هر جور که راحتین) که زن موجودی بی اختیار و بی اراده ست که فقط در اختیار مرد قرار داره و چقدر حاشیه های زندگی مهم اند که جایی برای مادر شدن وجود نداره.
داستان آخرش هم که دیگه کولاکه! ترجیح میدم اشاعه ی جریان نکنم!!
پ.ن:اگر عمری بود دیدگاهم در مورد مادر شدن رو خواهم نوشت.
همچنان میلاد امام مهربان گوارای وجودمون.اگر با همسرت اختلاف نظر داشتی و راه حل گذشته(ر.ک به پ.ن پست قبل)جواب نداد هیچ عیبی نداره که کوتاه بیای و نظر مخالف رو قبول کنی.اگه حاتمی کیا قبلش با من هماهنگ کرده بود حتما میگفتم اسم فیلمش رو بذاره سرزده
توی روزهای شادی خاطرات بیشتر و طبعا شادتری تو ذهن همه مخصوصا بچه ها میمونه و ضمیر نا خود آگاه یک حس قشنگ رو نسبت به اون حضرت ثبت میکنه.
به این میگن فرهنگ سازی و درونی کردن فرهنگ! که مملکتمون در این زمینه دچار فقر مطلق شده...
از این دست فرهنگ نسازی ها کم نیست ؛ فور اگزمپل
هیچی ندارم که عرضه کنم خدمت امام صادق (ع) خالی از لطف نیست : مغز متفکر جهان شیعه
وقتی با نظر همسرت مخالفی : 1-نفس عمیق 2-تایید نظر همسر 3-لبخند 4-بیان نظر خودت با روی خوش 5-همیِِِِِِِِِِِن
| Design By : Pichak |
چند صباحی ست که بانوی این خانه نقلی هستم.هم اینک دانشجوی مرز و بومم نیز ام.و امیدم بر این است که بنده هم باشم.